PEMBE PANJURSUZ EV

Hayatımda büyük yer kaplayan her şeyin benim için besleyici olması konusunda hep talepkar oldum ve el yordamıyla bir şeyler yapmaya çalıştım sürekli ama bana eşlik eden içsel huzursuzluklarım sebebiyle çoğunlukla hedefime ulaşamadan gücüm tükendi. Varmak istediğim yer ile olduğum yer arasındaki mesafeyi kısaltan şey ise öz şefkat oldu. Bence her şeyin temeline öz şefkat koymak gerekiyor çünkü insan kendiyle olan savaşı kazanamıyor. Hayatın getirdiği her acı olay, kendine şefkatli davrandığın zaman aslında kendini biraz daha tanımanı ve kendinle biraz daha bağ kurmanı sağlıyor, öldürmüyor aksine güçlendiriyor. Fakat insanın kendiyle olan savaş öldürebilir, hastalandırabilir. En iyi ihtimalle tatminkar bir hayat yaşamasına engel olur. Böyle yazınca sanki her şeyi çözmüşüm ve her şey yoluna girmiş gibi anlaşılmasın. Hayat kontrol edebileceğimiz bir şey değil ama içimde bir şeylerin değiştiğini hissedebiliyorum. Öncesinde beni rahatsız eden durumların içinde zihnim anlamlandırana kadar kal...

Self-healing yani kendini iyileştirme serüvenine ben de katıldım bu yaşımda. Aslında temellerini geçen sene atmıştım ama bu sene daha bir farkındalıkla yaklaştım sanki. Temel motivasyonum sırt ve boyun ağrılarımı azaltmaktı. Uykuda sıkıyorum kendimi, gece anksiyetesi yaşıyorum, ülkenin genel gidişatı da bu güvende hissedememekten gelen kaygıyı yıllar içinde arttırdı... "Neymiş ya benim derdim, nedir bu bastırılmış duygular, bebekler gibi uyumak mümkün mü, bir derine ineyim bakalım neler varmış oralarda" diyerek yola çıktım. Nerden başlayacağımı bilmiyordum, kendime bir formül ürettim; "tetiklendiğin bir durum yaşarsan, normalde ne yapıyorsan ya da içinden ne yapmak geliyorsa onun dışında bir şey yap, her ne olursa olsun." Bu davranış değişikliğinin bende bir duygu değişikliği yaratacağına inandım ve tetiklendiğim zamanlarda sanki film izlermiş gibi kendi duygularımı, o duyguları yaşamama neden olan durumları, sözleri merakla anlamaya çalıştım. Bu pratiği yapmaya baş...