2023

2022'nin Kasım ayında, pandemi sebebiyle başladığım ve yaklaşık 2.5 senedir çalıştığım iş yerinden ayrılma kararı aldım. Şirketteki genel gidişat sürreal bir hal almaya başlamıştı. 1 ay içinde 2 işe kabul edildim, birini seçtim ve Ocak 2023'de orada çalışmaya başladım. Büyük umutlarla başladığım bu nev-i şahsına münhasır iş yeri, şimdiye kadar çalıştığım en garip ve en toksik yer olarak daha büyük bir hayal kırıklığı yaşatmayı başardı. 2 ay öncesine kadar mevcut işimle beraber 3 tane iş seçme şansım varken, bir anda işsiz kalım böylece. 

Kişisel gündemimin kasveti ile ülke gündemininki denk düşüyordu. Şubat ayındaki depremden de çok etkilenmiştim. O sıra annem kardeşimin doğumuna destek vermek için İstanbul'daydı. Evde yalnız geçirdiğim, bol bol yazdığım, yürüdüğüm, sadece düşünmek istediğim bir 2 ay yaşadım. Şimdi yapmak istesem yapamam, zihnim acayip dağınık ama o sıra bende bir şeyler tetiklendi ve zihnimin derinliklerindeki birçok şey yüzeye çıkmaya başladı. Mükemmel bir inziva dönemi geçirdim. Dramatik şeylerden dersler çıkarma fırsatını asla kaçırmam.

35 yaşında işsiz, birikimi olmayan, annesiyle yaşayan bekar bir kadın olarak bir süre kendime acıdım, sonra epey suçladım kendimi. 

İyi eğitimli, güzel dostlukları olan, sağlıklı romantik ilişkiler yaşayabilmiş bir kadındım, duygusal olarak ihtiyacım olan desteği her zaman alamasam da, zor durumda kaldığımda bana seve seve yardım etmeye hazır bir ailem vardı, hayatta bir sürü güzel fırsat çıkmıştı karşıma, daha doğrusu ben o dönem ihtiyacım olan ya da istediğim şeylerin peşinden gidip, elde etmek konusunda hep cesaretli ve becerikli oldum. Ne oldu da şu an bu haldeydim?

Hayattan neler beklediğime, kendimin eksi/artı yönlerine, tetiklendiğim şeylere, beni geriye düşüren inançlarıma, istediğim hayatı nasıl elde edebileceğime dair bol bol kafa yordum bu 2 aylık süreçte. Yazdıkça zihnim berraklaştı. Kim olduğum, ne istediğimle alakalı hayatımda hiç olmadığım kadar yüksek bir farkındalığa sahip oldum.

Sonra duymak istediğim şeyleri ben söyledim kendime;

"Yalnız değilsin, ben her zaman senin arkandayım, kararlarına ve kendine güven, suçluluk duymadan isteklerinin peşinden git, ne olursa olsun üstesinden gelebileceğini biliyorsun."

Mayıs ayında istediğim gibi bir iş buldum. İşin doğası zaten neşeli, birlikte çalıştığım insanları ayrıca seviyorum. İşsiz olduğum süreyi değerlendirmek için gönüllü olarak çalıştığım vakıf da bana yarı zamanlı iş teklif edince kabul ettim, ofise gitmek için hazırlanmakla veya yolda geçirmekle kaybetmediğim zamanda bu vakıfla çalışabiliyorum. İki farklı işte kendimi farklı şekillerde besleyebiliyorum ve ikisinde de farklı kültürden insanlarla çalışıyorum.

Mayıs ayında bir de ondan mesaj alıyorum... Geçen sene yarım kalan bir hikayemiz vardı. 5.5 senelik ilişkimi bitirdikten sonra yeniden bağ kurabildiğim ilk kişiydi. Tekrar görüşmeye başlayınca, vaktiyle ayrılık kararı almama neden olan her şeyin haklılığı ile yüzleşiyorum. Hayatımda çok nadiren karşılaştığım bir tutumla, tüm sorumluluğu tek taraflı üstlenerek içtenlikle özür diliyor. Ben de o dönem uzun ilişkiden yeni çıktığım için çok sağlıklı bir modda değildim belki ama onun bu amasız, karşı tarafı suçlamadan, kendini aklamaya çalışmadan yaptığı özür benim de daha önce hiç yapmadığım bir şeyi yapmamı sağlıyor. Ayrıldığımızda içimde şu his vardı; "keşke birbirimizi daha fazla tanıma şansımız olsaydı.." Ona tekrar güvenip güvenmeme konusunda uzunca bir süre huzursuzluk yaşasam da, birbirimizi daha iyi tanıma fırsatından kendimi mahrum bırakmak istemiyorum  bu kez ve ikimize bir şans daha veriyorum. 

"Sonunu düşünen kahraman olamaz" felsefesiyle, işsiz dönemimde aldığım Londra biletini yakmak zorunda kalmadım, 7 aylık süreçte iş buldum, 1 haftalık tatil için para da biriktirdim. En son 2019 sonlarında yurt dışına çıkmıştım, 4 sene sonra yeniden Avrupa'ya ve 23. ülkeme gitmiş oldum böylece. Bu kısa süreli gidip gelmelerin bile insanı ne kadar beslediğini unutmuşum. Londra seyahati dışında Bodrum, Kaş, Foça tatilleri ve günü birlik Karaburun kaçamakları da çok keyifliydi bu sene.

Oldukça karamsar başlayan bu seneyi umut dolu bitiriyorum. Yeniden. 

Kararlarıma ve kendime daha fazla güvenip kaygılarımı azaltacağım, özüme daha uygun yaşayacağım bir sene olmasını diliyorum kendim için.

İyi seneler.