Korona Sonrası

İstanbul'da 5 sene yaşadıktan sonra bunalmış ve İzmir'e geri gelmiştim. Haziran itibariyle İzmir'e geri döneli de tam 5 sene olmuş ve aynı bıkkınlığı hissediyorum. Bir daha o şekilde hissetmem sanıyordum, o ruh haliyle baş edecek donanımları iyi geliştirdim sanıyorum ama şu an imkan olsa yine arkama bile bakmadan, her şeyi bırakıp giderim gibi. Yeni bir hayat kurgulamanın heyecanına, sanki her şeye ve ömrüme de yeni başlıyormuş gibi hissetmeye, gençleşmeye, bilinmezliğe ve umuda ihtiyacım var. 5 sene laneti midir bilinmez, kendimi de buna inandırıp psikolojimi şartlamak istemiyorum ve anlamakta zorlanıyorum. 

Hep de geçerli sebepler oluyor bunalmak için, mesela şu anki bıkkınlığım pekala Korona ve sonrasında yaşattıkları ile açıklanabilir. Korona ile oldukça sağlıklı bir şekilde mücadele ettiğimi düşünüyordum halbuki, ne çok korkuttum kendimi ne de çok saldım. Hastalıktan ziyade sürecin maddi anlamda götürdükleri ve belirsizliği, ülkedeki ekonomik gidişat, euro ve doların artışıyla beraber seyahat özgürlüğümüzün tamamen bitişi, ülkede her geçen gün özgürlüğümüzün daha fazla kısıtlanması gibi oldukça geçerli sebeplerim var. 

Geçen sefer kendi alternatifimi yaratacak imkanlara ve enerjiye sahiptim. Yaş ilerledikçe emek ettiğiniz şeyleri bir kalemde silecek pervasızlığınız da gidiyor. Daha olgun, daha sıradan, daha konforlu ve daha hikayesiz oluyorsunuz. Ve hangisi daha iyi şu an hiç bilemiyorum.

Bulursam yazarım yine.