2017
Geçen sene şunları yazmışım;
"2017'de ise yine radikal değişiklikler yapmayı hedefliyorum.
Başarı istiyorum bu sene. Maneviyat, kendini gerçekleştirme falan değil, böyle rakamlı, sertifikalı, istatistikli, toplumca onay gören bir başarı istiyorum.
2016'nın acısını çıkaracak kadar çok seyahat etmek istiyorum. Ben burada aynı hayatı yaşarken, dünyada neler kaçırdığımı bilmeme stresi beni ziyadesiyle geriyor artık.
Kendi evime çıkmayı, iyi paralar kazanmayı istiyorum bu yıl.
Kurduğum ilişkilerde istikrar istiyorum."
Bu senenin şüphesiz en radikal değişikliği kendi işimi kurmak oldu.
2 sene boyunca; partnerlik denemelerim, freelancer olarak çalışma çabalarım, iş arayışlarım, yurt dışına göçme planlarım, onlarca olumsuz cevap, ülkede insan gibi yaşama sınırının çok altında teklif edilen paralar yüzünden kendimi epey yetersiz ve umutsuz hissetmiştim.
Halbuki bir fırsatım olsa başarılı işler yapabileceğime inanıyordum. Çok klişe de olsa bazen insanın sadece kendine inanması yeterli oluyor okurcum. Kültür- Sanat sektöründe iş kurma isteğimden bahsedince birçok kişiden olumsuz yorum aldım. Bunların içinde çok yakın olduğum insanlar da var, o yüzden kötü niyet aramıyorum ama bu biraz kültürel bir şey bu herhalde; bir işe niyetlenen insana işin olumsuz yönlerinden bahsedip biraz korkutmak. Belki de değer verdiğimizi bu şekilde gösteriyoruz.
Bu işi kurabilmek için istek, öz güven, araştırma, iman gücü her şey tamam olsa da en önemli şey; sermaye eksikti. Herkesin tereddütle yaklaştığı bir fikre, kardeşim tereddütsüz kendi birikimini vermeyi teklif etti. Biriktirdiğim paranın bittiği ay, kendimi ülkedeki patronların insafına bırakmaktan kurtardı beni sağ olsun ve umutları yine kendime bağladım, bir organizasyon şirketi kurdum; Glare Events.
İlk etkinliğim çok başarılı geçti. 1000 kişilik salonu doldurdum. Tiyatro ekibinden övgüleri kaptım. Kırk yıllık organizatör gibi finansal açıdan planladığım gibi olduğu her şey. Bu, benim uzun süredir eksikliğini hissettiğim başarı duygusunu tatmin etti. Tıpkı istediğim gibi; böyle rakamlı, istatistikli toplumca onay gören bir başarı. Darısı diğer etkinliklerin başına.
2016'nın acısını çıkaracak kadar çok seyahat edemedim. Bu hayat pahalılığı ve bu euro kuru ile normal olduğunu düşünüyorum ama iyi paralar kazanmaya başlarsam, acımayacağım. Şu hayata kaç kere geliyoruz okurcum? Hayat öyle getirdiği için yapamamak farklı, senin kendini bile isteye ertelemen farklı şeyler. Kendimi ertelemek, şu hayatta kendime yapabileceğim en büyük kötülük olur herhalde.
İzmir'deki çok yakın bir arkadaşım Belçika'ya taşınınca sevgilimle onların evine yerleştik. Taşınma, yeni eşya bulma derdi olmadan, onların eşyalarına bazı küçük dokunuşlar yaparak kendimiz için çok cici bir ev kurduk. Şu sıralar evle aşk yaşıyorum resmen.
Kendi dünyamda, kurduğum ilişkilerde en tatminkar olduğum sene bu sene oldu. Kardeşimle ergenlikten kalan sorunlarımızı tamamiyle çözdük. Şirketim için verdiği maddi desteğin yanında, ilk etkinliğim için İstanbul'dan gelip son derece pozitif bir şekilde çalışması da manevi desteği oldu. Bir de artık ailemizden biri olan Burak var tabii... İkinizi de çok seviyorum.
Birbirimizin en parasız ve çaresiz zamanlarında hayatına girmiş iki yetişkin olarak, sevgilimle beraber hayatlarımızı düzene soktuk. Şu sıra o kendi işinde güzel gelişmeler yaşıyor, ben de kendi şirketimi kurdum. Beraber 1.5 yılı devirdik.
Bu sene o kadar kötü arkadaşlıklar gördüm ki, kendi arkadaşlıklarıma dair farkındalığım arttı. İnsan beyni kıyaslamadan anlayamıyor okurcum. Arkadaşız diye gezip, birbirini manipüle edenler, yalan söyleyenler, arka planlı jestler yapanlar, sömürenler... Bunların hiçbirinin benim arkadaşlıklarımda yeri olmadığını gördüm. Birbirimizin kişisel alanlarına saygılı, dürüst ve beraber iyi vakit geçirmekten başka beklenti içinde olmayan, varlığı pamuk gibi hafif dostluklar kurduğumu idrak ettim. Bu sene hayatımdan silinen az sayıda insan olsa da, genelde kurduğum ilişkilerde istikrarlı olduğum bir yıl oldu.
Bu sene 30 oldum.
Şu sıra hayatı tam istediğim gibi yaşıyor sayılmam ama alt yapısını kurdum. Güzel şeylerin olacağı beklentisiyle içim kıpır kıpır.
2018'de sahip olduğum hiçbir şeyi kaybetmek istemiyorum.
Tüm borçlarımı ödemek, şirketimi büyütmek istiyorum.
Daha fazla seyahat etmek istiyorum.
Sağlık istiyorum, kendim ve sevdiklerim için.
"2017'de ise yine radikal değişiklikler yapmayı hedefliyorum.
Başarı istiyorum bu sene. Maneviyat, kendini gerçekleştirme falan değil, böyle rakamlı, sertifikalı, istatistikli, toplumca onay gören bir başarı istiyorum.
2016'nın acısını çıkaracak kadar çok seyahat etmek istiyorum. Ben burada aynı hayatı yaşarken, dünyada neler kaçırdığımı bilmeme stresi beni ziyadesiyle geriyor artık.
Kendi evime çıkmayı, iyi paralar kazanmayı istiyorum bu yıl.
Kurduğum ilişkilerde istikrar istiyorum."
Bu senenin şüphesiz en radikal değişikliği kendi işimi kurmak oldu.
2 sene boyunca; partnerlik denemelerim, freelancer olarak çalışma çabalarım, iş arayışlarım, yurt dışına göçme planlarım, onlarca olumsuz cevap, ülkede insan gibi yaşama sınırının çok altında teklif edilen paralar yüzünden kendimi epey yetersiz ve umutsuz hissetmiştim.
Bu işi kurabilmek için istek, öz güven, araştırma, iman gücü her şey tamam olsa da en önemli şey; sermaye eksikti. Herkesin tereddütle yaklaştığı bir fikre, kardeşim tereddütsüz kendi birikimini vermeyi teklif etti. Biriktirdiğim paranın bittiği ay, kendimi ülkedeki patronların insafına bırakmaktan kurtardı beni sağ olsun ve umutları yine kendime bağladım, bir organizasyon şirketi kurdum; Glare Events.
İlk etkinliğim çok başarılı geçti. 1000 kişilik salonu doldurdum. Tiyatro ekibinden övgüleri kaptım. Kırk yıllık organizatör gibi finansal açıdan planladığım gibi olduğu her şey. Bu, benim uzun süredir eksikliğini hissettiğim başarı duygusunu tatmin etti. Tıpkı istediğim gibi; böyle rakamlı, istatistikli toplumca onay gören bir başarı. Darısı diğer etkinliklerin başına.
2016'nın acısını çıkaracak kadar çok seyahat edemedim. Bu hayat pahalılığı ve bu euro kuru ile normal olduğunu düşünüyorum ama iyi paralar kazanmaya başlarsam, acımayacağım. Şu hayata kaç kere geliyoruz okurcum? Hayat öyle getirdiği için yapamamak farklı, senin kendini bile isteye ertelemen farklı şeyler. Kendimi ertelemek, şu hayatta kendime yapabileceğim en büyük kötülük olur herhalde.
İzmir'deki çok yakın bir arkadaşım Belçika'ya taşınınca sevgilimle onların evine yerleştik. Taşınma, yeni eşya bulma derdi olmadan, onların eşyalarına bazı küçük dokunuşlar yaparak kendimiz için çok cici bir ev kurduk. Şu sıralar evle aşk yaşıyorum resmen.
Kendi dünyamda, kurduğum ilişkilerde en tatminkar olduğum sene bu sene oldu. Kardeşimle ergenlikten kalan sorunlarımızı tamamiyle çözdük. Şirketim için verdiği maddi desteğin yanında, ilk etkinliğim için İstanbul'dan gelip son derece pozitif bir şekilde çalışması da manevi desteği oldu. Bir de artık ailemizden biri olan Burak var tabii... İkinizi de çok seviyorum.
Birbirimizin en parasız ve çaresiz zamanlarında hayatına girmiş iki yetişkin olarak, sevgilimle beraber hayatlarımızı düzene soktuk. Şu sıra o kendi işinde güzel gelişmeler yaşıyor, ben de kendi şirketimi kurdum. Beraber 1.5 yılı devirdik.
Bu sene o kadar kötü arkadaşlıklar gördüm ki, kendi arkadaşlıklarıma dair farkındalığım arttı. İnsan beyni kıyaslamadan anlayamıyor okurcum. Arkadaşız diye gezip, birbirini manipüle edenler, yalan söyleyenler, arka planlı jestler yapanlar, sömürenler... Bunların hiçbirinin benim arkadaşlıklarımda yeri olmadığını gördüm. Birbirimizin kişisel alanlarına saygılı, dürüst ve beraber iyi vakit geçirmekten başka beklenti içinde olmayan, varlığı pamuk gibi hafif dostluklar kurduğumu idrak ettim. Bu sene hayatımdan silinen az sayıda insan olsa da, genelde kurduğum ilişkilerde istikrarlı olduğum bir yıl oldu.
Bu sene 30 oldum.
Şu sıra hayatı tam istediğim gibi yaşıyor sayılmam ama alt yapısını kurdum. Güzel şeylerin olacağı beklentisiyle içim kıpır kıpır.
2018'de sahip olduğum hiçbir şeyi kaybetmek istemiyorum.
Tüm borçlarımı ödemek, şirketimi büyütmek istiyorum.
Daha fazla seyahat etmek istiyorum.
Sağlık istiyorum, kendim ve sevdiklerim için.