PEMBE PANJURSUZ EV

Bu sene Mart ayında 5 aylığına Almanya'ya yerleşeceğim gerçeğiyle başladı. Şirketime 5 ay yurt dışında yaşayacağımı dönünce tekrar devam etmek istediğimi söyledim, kabul ettiler. Evi de kapatmadık, kardeşim ben dönene kadar evimde yaşamaya devam edecekti. Ocak'ta iş için Almanya'ya, Şubat'ta Dubai ve Irak'a gittim. Mart'ın sonunda Almanya'ya yerleştim. Nisan'da Prag'a, Mayıs'ta Hamburg'a, gittim. Uzun zaman sonra "aradığımı buldum" dediğim ilişkim Almanya'da iyice sarpa sardı, birbirimizi daha fazla mutsuz etmedik, ayrıldık Mayıs'ta. Haziran'da Oslo'ya gittim. Kopenhag'a bilet aldım, otobüsü kaçırdım. Temmuz'da annemi Berlin ve Prag'a götürdüm, beraber çok eğlendik. Çok partiye gittim, çok içtim. İnsan gibi yaşamak ne demekmiş onu gördüm Almanya'da. Berlin'e aşık oldum. Ağustos'ta geri geldim. Kendi evimle, ailemle ve arkadaşlarımla özlem giderdim. Ağustos'un sonu iş için Moskova'y...

Okur okur okur... Son zamanlarda pek keyifliyim, Türkiye'de yaşıyor olmam gerçeğine rağmen.... nedenleri bilahare yazarım uzuuun uzuuun... & 2014 ne muhteşem bir yıl oldu ama! Sanki 10 hayat yaşadım hala daha bitmedi. & Hayatımdaki adam yılın yarısında çok yoğun bir şekilde vardı, yarısında hayatımdan çıktı ve bir daha hiç haber alamadım, bir süre yurt dışında yaşadım, defalarca seyahat ettim, yepyeni kararlar aldım, hobiler edindim, hayatıma hızla insanlar girdi ve aynı hızla da çıktı. Uzuuun uzuuun bir 2014 yazısı da yazacağım, bilahare. & Barbaros Altuğ'un röportajını okuyordum şimdi, pişmanlık üzerine şu cümlesi düşündürdü: " Hayatımızda alt edemediğimiz duygu. Mutluluk gelip geçiyor, acıyı bile alt edebiliyoruz kendi içimizde ama pişmanlık hep duruyor."  Mutluluk, öfke, heyecan, huzur, melankoli hatta stres bile. Denge kurabildiğiniz sürece hayat tüm duygularıyla güzel... pişmanlık hariç. İnsanı bu kadar tüketen ...

Galiba şu hayatta beni ikili ilişkiler kadar yoran bir şey yok. Dost sahibi olmamız gerektiğine dair devamlı bir baskı var üzerimizde. Ben de bu fikri öyle içselleştirmiştim ki, her şeyden önce insan ilişkilerini önemser olmuşum... kendimden bile önce. Bu konuda kimsenin baskısı olmadı sağolsun, bunu ben kendime, sırf yalnız kalmama içgüdüsüyle yaptığımı şimdi farkediyorum. FOTO Hayatımın her döneminde, ortak bir ilgi alanı vesilesiyle güzel frekans yakaladığım ve uzun yıllar görüştüğüm insanlarla kesişti yolum. Bir süre sonra bazılarıyla bu ortak ilgi kaybolmaya başladı, yerine başka bir şey de koyamadık bu sebeple arkadaşlığımız sıkıcı bir hale geldi. Ortak bir ilgi alanınız olmadığında ortak konular hep kişisel hayatlarınız olur, o kişinin ne yaptığını bilirsiniz, o sizin hayatınızı bilir, hep aynı şeylerden konuşurken bulursunuz kendinizi. Hayat yeterince monotonken ilişkilerinizin de monoton olması epey depresif yapar sizi. Bu durum kişilerin sıkıcı olduğu ya da artık...