PEMBE PANJURSUZ EV

Bazen hayatta birçok şey kötü giderken bile sadece iyi giden bir şeye tutunup her şeyin güzel olacağına dair inanılmaz bir enerji ve tatmin buluyorsun içinde, bazen her şey düzgün gitse bile, sıkılganlık, tatminsizlik, huzursuzluk yaşıyorsun. Üç doğru bir yanlışı bile götürmüyor bazen. Kimi insanların, kendine sunulan hayattan fazlasında gözü olmuyor. Benim çevremdeki çoğu insan için ise bunla yetinmek çok zor. Kendine sunulandan hep daha fazlasını istiyor. Çoğunun ertelenen hayaller ve gerçekleştirilmemiş fırsatlarla dolu içi.                                                                                Şu an için, işimden keyif alıyorum, yüksek lisanstan keyif alıyorum, spora bile başladım. Spora başlama ve daha sağlıklı olmak adına adım atmış olma fikri ayrı, sporun kendisi ayrı keyif veriyor.  Ne ailemle, ne arkadaşlarımla ne de iş ortamında herhangi bir sorunum var. Yine de huzursuz bir ruh hali içindeyim. Uzun süredir yerimde sayıyormuşum gibi hissediyorum. Sağa

"Sen beni benden daha mı iyi bileceksin?" diyenlere tokat gibi cevap. "Başkaları, özellikle de bizden tamamen farklı olanlar bizi nasıl bizden iyi bilebilirler? Burada en azından dört neden karşımıza çıkıyor. Birincisi, biz genellikle kendi etkinlik ve duygu akışımıza kendimizi tamamen kaptırıyoruz ve dolayısıyla da bu akışı kavrayamıyoruz. İkincisi, yaşamımızı oluşturan etkinlik ve duygular çoğunlukla karışık ve dolayısıyla da kafa karıştırıcıdır. Birçok şey hakkında kararsız kalıyoruz; bunları, tamamen aynı anda hem istiyor ve değerli görüyoruz hem de reddediyor ve değersiz sayıyoruz. Ayrıca, güdülerimiz genellikle karışık, hatta bazen çelişkili oluyor. Bir hareketle birçok amaca ulaşmak istiyoruz, halbuki bu amaçların hepsi birbiriyle uyuşmayabiliyor. Dahası, duygu ve arzularımız, karmaşık, derin ve katmanlı oldukları için, çoğu zaman birbirlerine karışıyorlar. İnsani deneyime has bu özelliklerinden dolayı çoğu zaman kendimizi çözümleyemiyoruz. Kendimizi okumak