Kafam çok karışık dostlar

Filmlerde bazı kadınlar olur, ızdırap dolu kadınlar. Yüzleri hiç gülmez, sorunları bitmez. Filmi izleyince "of çok sıkıcısın, bunları mı dert ediyosun kendine? Bırak oğlum bu kızı, sana kız mı yok, taş gibisin ... öhm" gibi yorumlarda bulunursun hani. Ama erkekler o kadınların peşinden koşar. Onun mutlu olması için elinden geleni yaparlar. Sabırlıdır, samimidir, anlayışlıdır o erkekler. Kadınlarsa çok güzeldir. Çok güzel olmasa da esas kadındır işte. Başka da bir şey yapmasına gerek yoktur. Sadece erkekler değil çevresindeki diğer insanlarda üzerine düşer, herkes o kadına karşı anlayış abidesidir. Ha si*tir karşim!!

Ben de özeniyorum okuyucu. Ne zaman kendimi mutsuz hissetsem öyle bir ilgi arıyorum. Bulamayınca sinirleniyorum, kavga çıkarıyorum. Birileri beni alttan alsın istiyorum, böyle şımartılmak falan. Ama o filmlerdeki gibi olmuyor. Hayır annemle bile kavga etsem (ki birkaç saat önce ettim) trip atıyor, küsüyor. Neyin var senin diye sorsa, ben özür dilesem, bu aralar sinirlerim bozuk desem, omzunda ağlasam... (tabi bu kısmı annem için hayal etmek pek hoş olmadı ama neyse)

Nerden bilebilirim sinirlerinin bozuk olduğunu diyecek. Bileceksin karşim, o filmlerdeki insanlar nasıl biliyor!? Napiyim yani "bu aralar sinirim bozuk, şımartılmak istiyorum, beni alttan al" filan mı diyeyim? O zaman ne anlamı kalır, dimi ama? (ki dedim yani, o kadar içler acısıyım:)

Beni asıl düşündüren, gerçek hayatta böyle hatunlar var mıdır? Varsa öyle hatun olmak için ne yapmak gerekir? Bak boşver trip atmayı, pozitif ol, kasma falan gibi yorumlar yaparsan bozuşuruz. Zaten kimse yorum da yapmıyor. Kapatcam bu blogu valla. Ne be!?