Mütevazılık

Çocukken hep ön planda olmak isterdim ben. Şiir yarışması mı var, münazara mı? Tiyatroya seçmemi olacak? Dans yarışması mı olacak? Hepsine katılmak isterdim ve hepsinde bir şekilde çok iyiydim. Baya baya çalışıyordum her şeye. İlkokuldayken sınıf başkanı da olmak istiyordum, sınıfta en güzel el yazısına sahip ben olayım da öğretmen temize geçirme işini hep bana versin isterdim. Şimdi bakıyorum da el yazım bu kadar çirkinken, vaktiyle nasıl sınıfın en güzel yazanı olmuşum?

Hırs küpüydüm yani. Ama öyle hiç kimseye üstünlük taslama, ekarte etme, hor görme gibi bir niyetim yoktu. Benim derdim kendimleydi. Başkalarından farklı bir şeyler yapmak, iddialı olmak, iyi olmak, ön planda olmak çok keyifliydi benim için. Kimsenin bundan rahatsız olabileceği aklımın ucuna gelmemişti. 

Ama birileri bundan rahatsız olmuştu. Bir süre sonra birçok kişinin bana gıcık olduğunu anladım, okulda yıllarca bana sataşanlar oldu. Ergenliğime denk gelen bir dönemdi. Ben sadece bu kısmını mı çektim yoksa bana hep bu şekilde mi hissettirildi bilmiyorum ama "Neden ben herkesle sorun yaşıyordum? Demek ki yanlış olan bendim." 

"Çok ön planda olursan başın belaya girer." 

Sonra ben kendimi koruma iç güdüsüyle geri planda kalmaya başladım. Bunu bilinçli bir şekilde yapmıyordum tabii. Sosyal ilişkilerimden öğrendiklerim böyle bir davranış kalıbı geliştirmeme neden olmuştu. Bunun adı da mütevazı olmaktı.

Kapasitesi ve özgüveni düşük ortalama insanlar, ortalama üstü olmak isteyen insanları çoğunlukla kıskanır ve kendileri o seviyeye çıkmak yerine onları aşağı çekmeye çalışırlar. Bunu da "mütevazılık bir erdemdir" safsatasıyla yaparlar. Mütevazı olmayanı şeytanlaştırmak, ona her türlü psikolojik baskı yapmak haklarıdır.

Mütevazılık erdem filan değildir.

Kibirli olmak da kötü bir şey değildir, kaybetmeyi hazmedebildiğin sürece.

Lakin kibir hakedilmelidir.

Bir işte iyiyseniz, "ben bu işte iyiyim" demek lazım.

Zaten demeseniz de, o işte iyi olmanız bile bazı insanların sizden nefret etmesine yetecek. 

Siz yine de mütevazı takılmaya çalışacaksınız, bu defa insanlar yeterince mütevazı olmadığınızı söyleyecek. Gizliden gizliye onlara üstünlük tasladığınızı söyleyip iyice kafanızı bulandıracaklar. Övünmemenin onlara yeterli gelmediğini göreceksiniz. Onlar tarafından kabul edilmenin tek yolu; onlar gibi sıradan olmak.

Çoğu kişi dışlanmaktan korktuğu için sıradanlığa razı olur. Şimdi farkediyorum ki, ben de razı olmuşum. Eski iddialı ve hırslı kızdan eser yok. Hırslı ve kibirli görünen insanları şeytanlaştırmak yerine saygı duymak lazım bence. Onlar baskılara boyun eğmemiş, kendi varoluşuna sahip çıkmış cesur insanlar. İnsanlara karşı kabukları oluşmuşsa da, bunun nedeni verdikleri zorlu mücadeledir.