Sonu yalnızlıkla sonuçlanan karakter özelliği

Fazla hassas olmak.

Fazla hassas ve düşünceli insanlar, yalnızlıklarını kendi tercih ettiği yanılgısına kapılırlar. İnsanlardan bencil, düşüncesiz ve çıkarcı olduğu için uzak durduklarını düşünseler de, genelde gerçek olan diğer insanların kendilerinden uzak durduğudur.

Sosyopat ya da manipülatif bir insan olmadığı sürece çoğu kişi fazla hassas insanlarla yakın ilişki kurmaya çekinir. Çünkü ilişki bir risktir. Taraflardan biri sonlandırmak isteyebilir, karşısında yıkılmaya hazır birinin vicdani sorumluluğunu almak istemez kimse, en azından duyguları olan hiç kimse. Bu sebeple fazla hassas insanlara yanaşanlar genelde sosyopatik özelliklere sahip kişiler olur. Yani karşı tarafla duygusal bir bağ kurmadan onu sömürmeye çalışan insanlar... Bu da bir nevi fazla hassas insanların dünya görüşünü destekleyen bir döngüyü başlatır. Sanırım "kendini gerçekleştiren kehanet" dedikleri şey de tam olarak bu.

Ben düpedüz duyarsız ve duygusuz, amiyane tabirle odun bir insana dönüşmek iyidir demiyorum ama bence dozunda odunluk, hassas olmaktan daha işlevsel bir özellik. Çünkü başkalarının size karşı olan davranışlarını kontrol edemezsiniz, sadece bundan etkilenmemeyi başarabilirsiniz. Fazla hassas ya da duygusal biri olunca dünya daha güzel bir yer haline gelmiyor, ayrıca kimse de yalnızlığı haketmiyor. Bu sebeple odunlaşma yolundaki tüm çabalar kutsaldır. Umarım bu ulvi yolda kıvamını tutturarak odunlaşabilirsiniz pek sevgili hassas okurlarım.