Melankolik.

Sabahları neşeli uyanmıyorsun artık. Bir anda kimyan değişti. Eskiden mutsuz olduğun anlar varken şimdi mutluluk beynindeki sesleri kısabildiğin, kendini dinlemediğin ve yalnız olmadığın anlarda kaldı. Aslında hep orada duran, nefes aldığın her an var olan ama gündeminde olmayan gerçeklerle yüzleşir oldun bir anda. Hazırlıksız. Kendince bir gerekçe bulmuşsun, sanki  o eksikliğini duyduğun şey olsa mutsuzluğun da geçecekmiş gibi. O olsa mesela ve yüzleşsen... mutsuzluğunun sebebinin o olmadığına... Bunu kaldırabilir misin?