PEMBE PANJURSUZ EV

Şans ve şanssızlık bir kader değil, bir enerji meselesi bana göre. Başta nasıl başladıysan öyle gidiyorsun. İlk ne zaman böyle hissettiğini bilmediğin bir olayda şansın yaver gitmişse, kendini şanslı hissetmişsen mesela yırttın okurcum. "Ben nasılsa şanslıyım bir şekilde yırtarım" rahatlığı oluyor ömrünün geri kalanında, o rahatlıkla alıp yürüyorsun zaten. Güvensizsen hayata, hep şansız olduğunu düşünüyorsan mesela, yakaladığın ufacık mutluluklara sıkı sıkıya bağlanıyorsun, bağlandıkça itiyorsun, ittikçe kendini daha şanssız hissediyorsun. Sen istediğin totemi yap, istediğin duayı et, gerçekten şanslı olacağını ve işlerin istediğin gibi gideceğine inanmadığın sürece şansın yaver gitmeyecek. Lakin bazen hayatlar o kadar adaletsiz ki, inanmak çok zor.

Olaylar sen nasıl algılıyorsan öyle gelişiyor. Her şey bir ilizyon aslında. Çoğumuz, gözümüzün önündeki bu perdeyi kaldırıp berrak bir kafayla yorumlamayı beceremediğimiz için  modumuz, psikolojimiz, geçmiş deneyimlerimiz bize ne hissettiriyorsa o şekilde anlamaya ve yorumlamaya mahkum oluyoruz yaşadığımız olayları. Zaten işler bu kadar karmaşıkken bir de, başka kişileri dahil edip onların fikirlerini almaya, onların psikolojilerini, enerjilerini, geçmiş deneyimlerini ve yorumlarını sürece dahil edip olayları çok çok başka boyuta taşımaya gerek var mı? Bence yok. Çoğu durumda yok. En sağlıklısı daha az fikir alıp daha az fikir vermek. 

Şu an çok mutlu hissediyorum mesela.Her şey güzel olacak hissi kapladı yine içimi. Mutlu hissedince yazamıyorsun işte, sadece ekrana bakıp sırıtmakla yetiniyorsun. Kelimeler gitti. Ben de gittim. Bye.

Sabahları neşeli uyanmıyorsun artık. Bir anda kimyan değişti. Eskiden mutsuz olduğun anlar varken şimdi mutluluk beynindeki sesleri kısabildiğin, kendini dinlemediğin ve yalnız olmadığın anlarda kaldı. Aslında hep orada duran, nefes aldığın her an var olan ama gündeminde olmayan gerçeklerle yüzleşir oldun bir anda. Hazırlıksız. Kendince bir gerekçe bulmuşsun, sanki  o eksikliğini duyduğun şey olsa mutsuzluğun da geçecekmiş gibi. O olsa mesela ve yüzleşsen... mutsuzluğunun sebebinin o olmadığına... Bunu kaldırabilir misin?

Mevcut düzenini bir anda bırakacak cesareti olan, dünyanın her yerinde yaşayabileceğini düşünen, geride kimseyi bırakmaktan korkmayan özgür ruhlu insanlar... Hakikaten o kadar özgür müyüz yoksa yalnız mıyız?