Kendini beğenmiş, özgür ruhlu, egosu yüksek adamlara aşık olmaya eğilimli ama kendinden de taviz veremeyecek kadar ego sahibi bir kadın olarak lanetlenmişsin. Adamdan ölesiye etkilenmişsin, onu inanılmaz istemişsin, sana dokununca içinin yağları erimiş, o varken diğer herkes önemsiz gelmeye başlamış... Onunla olma şansını kaybetmemek için uyumlu olmak istiyorsun. Kadın olmanın, hele ki egosu yüksek bir kadın olmanın sonucu şımartılmak ve istediği ilişkiyi yaşama lüksünden bile taviz verebiliyorsun. Ama biraz da onun değişmesini istiyorsun... Adamın kendinden asla taviz vermez hallerine katlanmak ağır geliyor... Kendini mağdur, ilgi ve sevgiye muhtaç bir kadın gibi hissederken kendinle barışık yaşamaya devam edemezsin. Görüyorsun aslında. Sorunu o kadar net görüyorsun ki... Bu kadar bariz ve de basit bir sorunun çözümsüzlüğü seni inanılmaz yıpratıyor. İki dev egonun kendinden taviz vermemesi sonucu yaşanabilecek onca güzel andan vazgeçiyorsunuz... En çok da onun vazgeçmesi seni incitiyor. Kendinden taviz vermedin belki ama mutlu da değilsin. Biliyorsun ama, o adam kendi kurallarını kabullenen daha kolay, daha basit bir kızla seni tamamen unutabilir ama sen bir süre, hatta belki çok uzun bir süre o frekansı başka bir adamda bulamayabilirsin. Bundan daha mutlu olamayabilirsin. Ve işin en kötü tarafı da.. Aslında adamın kendine güvenini, sensiz de olabileceği düşüncesini, elde edilmezliğini, özgür tavırlarını çekici bulmana rağmen onun bu özelliğini değiştirmeye çalışıyorsun.